در علوم مالی خدمات و شیوه‌های متنوع با کاربردهای بسیار گسترده‌ای وجود دارند که هر روزه توسط اشخاص بسیاری با توجه به شرایطشان مورد استفاده قرار می‌گیرند و تاثیرات مثبت‌شان بر کسی پوشیده نیست.
یکی از شیوه‌های پرکاربرد در این حوزه، مدیریت ثروت نام دارد. مدیریت ثروت از جمله خدمات تخصصی مالی است که گاهی توسط خود شخص و یا در اکثر موارد توسط تیم‌های حرفه‌ای، شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی ارائه می‌شوند و مزایای بی‌شماری برای استفاده‌کنندگان دارند. در این مقاله می‌خوانیم که مدیریت ثروت چیست؟ و شیوه‌های مدیریت ثروت را شرح خواهیم داد.
فهرست مطالب
مدیریت ثروت چیست؟ و شیوه‌های آن کدامند؟
ثروت به مجموعه دارایی‌هایی گفته می‌شود که علاوه بر نقدشوندگی بالا، می‌توان با استفاده از اعتبار آن‌ها کالایی را خریداری کرد. این دارایی‌ها اغلب پول نقد، فلزات گرانبها، اوراق بهادار، حواله یا دیگر اعتباراتی هستند که رسما در یک کشور مورد استفاده قرار می‌گیرند.
ثروت یا سرمایه به دلیل ماهیت ریسک‌پذیر خود، نیاز به مدیریت دارد و این عمل در شیوه‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد که در ادامه به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
سپرده‌های بانکی
اولین گزینه‌ای که همه اشخاص از مدیریت ثروت انتظار دارند معمولا سپرده‌گذاری بانکی است. بانک‌ها به عنوان یک نهاد دولتی یا خصوصی برای نگه‌داری دارایی‌ها احداث شده‌اند تا افراد بتوانند به مکانی امن برای حفظ ارزش دارایی خود دسترسی داشته باشند و سپس سودی نیز با توجه به تسهیلاتی که بانک در اختیارشان قرار می‌دهد دریافت کنند.
سپرده‌گذاری همواره گزینه‌های متنوعی در اختیار اشخاص قرار می‌دهد اما مشخصات کلی آن در زیر قابل مشاهده است.
در ادامه به توضیح مواردی که در جدول بالا عنوان شده خواهیم پرداخت.
سوددهی: به معنای میزان سودی است که شخص پس از انتخاب یک نوع سپرده کوتاه، میان یا بلندمدت می‌تواند ماهانه از بانک دریافت کند.
ریسک: یعنی خطراتی که ممکن است سرمایه شخص را کاهش دهد یا از بین ببرد. به عنوان مثال بانکی خصوصی پس از فعالیت در پروژه‌های مشارکتی (عمران) با مشکل مواجه شود و سرمایه‌اش را از دست بدهد. در این شرایط ممکن است توانایی استقراض نداشته باشد و پس از مدتی منحل شود.
صرف منابع: میزان هزینه، وقت و انرژی که برای فعالیت در بستر مدیریت ثروت صرف می‌شود. امروزه بسیاری از بانک‌ها خدمات دیجیتالی ارائه می‌دهند اما برخی از آن‌ها نیاز به مراجعه حضوری دارند.
نقدینگی: به معنی توانایی برداشت شخص از سپرده خود است. اغلب سپرده‌های میان‌مدت یا بلندمدت اجازه برداشت را پس از سررسید به افراد می‌دهند و در صورتی که فرد قبل از مدت سپرده از دارایی خود برداشتی داشته باشد نرخی به عنوان جریمه از حساب او کسر می‌شود.
سرمایه درگردش
پس از سپرده‌های بانکی دومین شیوه پرکاربرد برای مدیریت ثروت، سرمایه در گردش است. برای درک این شیوه اجازه دهید با مثالی به ادامه بحث بپردازیم. فرض می‌کنیم شخصی با سرمایه ۲،۰۰۰،۰۰۰،۰۰۰ تومان در حال حاضر در بانکی سپرده دارد اما نسبت به سودی که بانک در اختیارش می‌گذارد رغبتی ندارد و قصد دارد سود بیشتری کسب کند.
در این شرایط با دارایی خود کسب و کاری راه‌اندازی می‌کند و مشغول می‌شود. او با دارایی خود کالا را از کارخانه خریداری می‌کند و به مصرف کننده می‌فروشد. به این شیوه از فعالیت‌ها که توسط سرمایه شخصی راه‌اندازی می‌شوند، سرمایه درگردش گفته می‌شود. مشخصات این روش در زیر لیست شده است.
سوددهی: سوددهی هر کسب و کار در ابتدا به شرایط مصرف‌کننده بستگی دارد. این که آیا مصرف‌کننده به کالای فروشنده نیازی دارد یا خیر؟ پس از آن بحث عوامل اقتصادی چون مالیات مطرح می‌شود زیرا این عوامل، سوددهی را دست‌خوش تغییر می‌کنند. با این حساب می‌توان سوددهی راه‌اندازی کسب و کار را موردی معقول دانست.
ریسک: در مواقعی می‌توان کسب و کاری را ریسک‌پذیر دانست که بازار از حالت انحصاری به سمت افزایش بنگاه‌ها سوق پیدا می‌کند و افرادی با کسب و کاری مشابه پا به عرصه می‌گذارند. در این شرایط ایده‌های نو می‌توانند به بهبود اوضاع کمک شایانی کنند. به طور کلی می‌توان گفت ریسک در شیوه‌ای چون سرمایه در گردش عاملی تاثیرگذار است.
صرف منابع: هیچ نوعی از کسب و کار شخصی وجود ندارد که بتوان گفت انرژی، هزینه یا زمان کمی از شخص می‌گیرد. در واقع هر نوع کسب و کاری به صرف میزانی از این منابع احتیاج دارد و می‌تواند روی نوعی از منابع شخصی تاثیر بگذارد.
نقدینگی: در بازاری مانند طلا شاید بتوانیم نقدشوندگی مناسبی را در نظر بگیریم اما در رابطه با دیگر کالاهای مصرفی نمی‌توان تا این حد خوش بین بود. به ویژه زمانی که تورم یا شرایط اقتصادی مختلفی دست به دست هم داده و قدرت خرید مصرف‌کننده را کاهش می‌دهند.
سرمایه‌گذاری مستقیم
سرمایه‌گذاری به عنوان یک حیطه پیچیده و سودآور شناخته می‌شود که گزینه‌های بسیار گسترده‌ای را در اختیار اشخاص قرار می‌دهد. با این حساب می‌توان گفت پیچیدگی یا هر نوعی از بینش نسبت به یک بستر به اطلاعات و تجربیات شخص بستگی دارد.
با توجه به این تعریف اشخاص فعال در حوزه سرمایه‌گذاری مستقیم (مستقیم به معنای فعالیت انفرادی است)، اطلاعات مناسبی دارند و همواره از ابزارهای بسیاری کمک می‌گیرند. استفاده این افراد از ابزارهایی چون مشاوره و… سیستم فعالیت‌شان را در حوزه مدیریت ثروت قرار می‌دهد اما فعالیت مستقیم بدون استفاده از ابزارها، مدیریت ثروت نامیده نمی‌شود.
حال بگذارید مشخصات این شیوه را نیز بررسی کنیم:
سوددهی: هر نوعی از بسترهای سرمایه‌گذاری چشم‌انداز خاصی را از اشخاص طلب می‌کنند. برای مثال فعالین حوزه بورس عموما با دیدگاه بلند مدت وارد این حوزه می‌شوند و سپس با سودهای مناسبی معاملات خود را پایان می‌دهند تا بتوانند معاملات جدیدتری را آغاز کنند. با این حال ارز یا طلا بسترهایی با دیدگاه میان مدت شناخته می‌شوند که بازدهی‌شان در فعالیت‌های کوتاه مدت چندان دل‌چسب نیست.
ریسک: زمانی سرمایه شخص توسط ریسک تهدید می‌شود که خارج از چهارچوب عمل کرده باشد و شرایط بیرونی بر وفق مراد او نباشد. تعدادی از رفتارهای خارج از چهارچوب را می‌توان در عدم تحلیل، مخالفت با مشاوره و تصمیم‌گیری هیجانی دانست که ریشه اکثر آن‌ها در عدم برخورداری از اطلاعات است. در مقابل شرایط بیرونی مانند رویدادهای پیش‌بینی نشده، در ریسک‌پذیری غیراختیاری بی‌تاثیر نیستند.
صرف منابع: فعالیت مستقیم و بهره‌گیری از ابزارهای موجود می‌تواند منابع قابل توجهی را از شخص سلب کند و لازم است به آن توجه کرد. در این شیوه می‌توان مصرف منابع را نسبت به سایر روش‌ها بیشتر دانست.
نقدینگی: نقدینگی دارایی قابل معامله در هر بستر متفاوت است. در بورس اوراق بهادار، می‌توان نقدینگی مناسبی را برای سهام در نظر گرفت. در مقابل ارز و طلا نیز نقدینگی بالا دارند که بسته به شرایط اقتصادی متغییر است.
سرمایه‌گذاری غیرمستقیم
معنی واقعی مدیریت ثروت اساسا به شیوه غیرمستقیم سرمایه‌گذاری اشاره دارد چرا که مدیریت سرمایه توسط یک نهاد مالی صورت می‌گیرد و نیازی به هیچ‌گونه فعالیت فردی به جز دریافت سود یا مبادلات سرمایه در آن دیده نمی‌شود. حال سوال این جاست که سرمایه‌گذاری غیرمستقیم چیست؟ به استفاده از کمک، تجربیات، اطلاعات و فعالیت مدیران حرفه‌ای جهت کسب سود در بازار سرمایه، سرمایه‌گذاری غیر مستقیم گفته می‌شود. در این شیوه اشخاص دو گزینه اصلی پیش رو دارند که شامل صندوق‌های سرمایه‌گذاری و سبدگردانی اختصاصی است.
سبدگردانی
هنگامی‌که شخص اقدام به سرمایه‌گذاری در بازاری مانند بازار بورس می‌کند، در ابتدا یک سبد دارایی تشکیل می‌دهد و آن را مدیریت می‌کند تا از ریسک‌ها در امان بماند و دارایی خود را افزایش دهد. این مدیریت شامل زیر مجموعه‌های فراوانی می‌شود که پیش نیازهای بسیاری می‌خواهد و لازم است تا منابع کافی بابت آن صرف شود. در این شرایط سبدگردانی اختصاصی به عنوان راهی بسیار مطمئن پیش روی افراد قرار می‌گیرد و به آن‌ها امکان مدیریت سبد دارایی‌شان بدون صرف هیچ‌گونه منابعی را می‌دهد. به بیانی دیگر سبدگردانی به معنی استفاده از خدمات تیم سبدگردانی جهت کسب سود در بازار سرمایه است. مشخصات این شیوه در زیر قابل مشاهده است:
سوددهی: در سبدگردانی اختصاصی قراردادی یک‌ساله تحت نظر سازمان بورس منعقد می‌شود تا در زمان سررسید انتظارات شخص نسبت به سرمایه‌گذاری با سبدگردانی اختصاصی برآورده شود.
ریسک: تعیین میزان ریسک هنگام فعالیت در این شیوه قابل شخصی‌سازی است.
صرف منابع: استفاده از خدمات مدیریت ثروت در سبدگردانی نیاز به مصرف منابع نخواهد داشت و کارمزد خدمات پس از سررسید از سود کسر می‌شود.
نقدینگی: با توجه به نوع سرمایه‌گذاری در سبدگردانی، سرمایه شخص پس از سررسید به حساب او واریز می‌شود از این رو نقدینگی بالایی خواهد داشت.
صندوق‌های سرمایه‌گذاری
اگر بپرسیم آیا شیوه‌ای وجود دارد که ریسک کمی مانند سپرده‌های بانکی داشته باشد اما سود واریزی آن بیشتر باشد؟ باید گفت بله و آن سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری از جمله صندوق های درآمد ثابت است.
صندوق سرمایه‌گذاری گزینه‌های بسیاری پیش روی سرمایه‌گذاران قرار می‌دهد تا هر شخص بسته به ریسک‌پذیری‌اش نوعی از آن‌ها را گزینش کند و با آسودگی خاطر سرمایه خود را افزایش دهد. مشخصات صندوق‌های سرمایه‌گذاری در زیر لیست شده‌اند:
سوددهی: صندوق‌های سرمایه‌گذاری با توجه به ترکیب دارایی‌شان توانایی ارائه سود بیشتری نسبت به بانک دارند. از این رو صندوق درآمد ثابت می‌تواند گزینه مناسبی در این حوزه باشد.
ریسک: ریسک صندوق‌های سرمایه‌گذاری با توجه به کابینه مدیریتی‌شان بسیار کاهش یافته است و نوع ترکیب دارایی صندوق نیز در این حوزه موثر است. صندوق درآمد ثابت می‌تواند سرمایه‌گذاری مناسبی را با کمترین ریسک به شما ارائه دهد.
صرف منابع: هنگام استفاده از صندق‌های سرمایه‌گذاری، استفاده از منابع شخصی عملا معنایی ندارد زیرا ۹۵% فرایندها توسط مدیر صندوق انجام می‌شود و تنها برداشت سود بر عهده شخص است.
نقدینگی: به علت وجود ضامن نقدشوندگی و بازارگردان در صندوق‌های سرمایه‌گذاری از نقدشوندگی بالایی برخوردارند و هر شخص این امکان را دارد تا هر زمان اقدام به معامله واحدهای خود کند و سرمایه‌اش را به ریال تبدیل کند.
جمع بندی
در این مقاله اطلاعاتی در رابطه با مدیریت ثروت و شیوه‌های آن به دست آوردید. شما نیز همانند دیگر سرمایه‌گذاران می‌توانید با توجه به شرایط خود از خدمات مرتبط با مدیریت ثروت مانند سبدگردانی یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری بهره‌مند شوید و با آسودگی خاطر بیشتری سرمایه خود را مدیریت کنید.
نظری ثبت نشده است